ఓ చెలి నిన్ను చేరేది ఏనాడూ

చుట్టూ ఎందరు ఉన్న నీతో ఉన్న దూరం కరగారావాసం అయిందే

నీతో ఉసులు ఆడకపోతే ఉపిరి ఆగినట్టు ఉంటుందే ..

నువ్వు లేని యి క్షణాలు నాకు శతకోటి యుగాలయనే

యి ఎడబాటు ఎన్నాళ్ళూ మనం ఏకం అయేది ఏనాడూ సఖి

మరణా మృదంగం

మరణా మృదంగం మ్రోగుతుంటే ఏదో తెలియని భయం

మృత్యు దేవత ఓడిలో చేరుతుంటే వద్ధని మారాం చేస్తున్న మనస్సు

అందరిని వదలి వెళ్ళలేని నా అనే ఆరాటం

ఎన్నో అనుభవాల ఙ్ఙపకాలో బందీనీ అయి ఇహలోక వ్యసనాలో చిక్కుకొని

అందరికి విషాదం అయి గుండెకొత మిగిల్చి యి శ్వాస వదిలేది ఎలా

యి సంఘర్షణలో వెన్నుచూపక తలపడి జయించి ...

మృతు దేవతా ఓడిలో స్వేచ్ఛాగా సేద తీరాలి అని

వీరమరణంకై ఎదురుచూస్తూ నా మనోవంఛా తీరే క్షణం కోసం వేచివున్న:)

నీ తోడు

నే మారవ లేకునా నీతో కలసి నడిచిన ఏడు అడుగులు

అ మధుర క్షణాలు గుర్తుకు వచ్చినప్పుడల్లా కలిగెను నా కంట చేమ్మ..

నీతో నే బతుకంటూ ఆనందపు ఝారి లో తేలుతుంటే ...

నువ్వు ఒక్కసారిగా నన్ను వదలి స్వర్గానికి వెళ్లిపోయాక

నువ్వులేక ముల్లాపాన్పు పై శయనీస్తు నువ్వులేని ప్రాణపు తృణాన్నీ వదలి

నీ దగ్గరికి రావాలి అని ఆశగా ఎప్పుడు అగిపోదామా అని

నా చిన్నిగుండే ఎదురు చూస్తుంది :(