హృదయ వేదన

ఆ హృదయాని తడిచి చుసిన ఎన్నో వెతలు

ఏ కన్నీటిని చుక్క కదిలించిన దాని వెనుక ఎన్నో కథలు

ఆ తీయ్యటి పలుకుల్లో ఎన్నో విషాదాలు

ఆ చిరునవ్వుల్లో దాగిన ఎన్నో గాయాలు

కన్నుల్లో ఏదో తెలియని బెరుకు

మదిలో ఎగిసే లావాను ఆపేదెలా

ఆ గాయాలకు ఆ కోతలకు స్వాంతన కలిగెదెల

ప్రకృతి

పచ్చటి రంగు అద్దుకొని సప్తవర్ణ సుశోబితమయావే

ఇంద్రధనస్సే కంఠహరమయానే

ఎన్నో వింతలతో అపరంజి వలె మెరుస్తూ

జీవకోటికి ఆయువు పోసి

నీకు గుండెకొత కోసి కన్నీటి గోస మిగల్చిన

నీ కడుపులోనే మానవాళిని దాచుకునవే ప్రకృతిమాత

నీకు ఇదే మానవాళి కుసుమాంజలి

నా కవిత

నా కవిత ఒక రంగవల్లిక

నా కవిత ఒక ఉజ్జ్వలజ్వాల

నా కవిత ఒక అభ్యూదయాగీతిక

నా కవిత ఒక సుమనోహారమాలిక

నా కవిత యువత ప్రేమలేఖ

నా కవిత నాలో రగిలే కోరిక

గుండెకోత

ఈ విరహ వేదన తీరేనా

నా మనస్సును కమ్ముకున్న విషాదం తొలిగేనా

నువ్వు లేని నేను శూన్యమే

నువ్వు లేని నా జీవితం ఎడారిమయమే

వస్తూ వెలుగే తెచ్చి, వెళ్తూ చీకట్లు మిగిల్చావే

నువ్వు లేక మనసే విలవిల్లాడుతుందే

నీ అందెల సవ్వడి లేక నా ప్రాణం చిన్నబోయెనే

నాతో కలిసి ఏడడుగులు నడుస్తావని

నాలో సగం అవుతావనే ఆశను భగ్నం చేసి

నా కలలను కల్లలు చేసి

నన్ను ఎండిన మోడు చేసి ఎక్కడికి వెళ్ళావే నా ప్రేమ........

బంగారి

చిన్నారి నవ్వు వలె అందంగా మైమరపించే మోము,

భయంలో ఆనందం చవి చూసే అపరంజి

తీయ్యని మాటలతో వీనులవిందు చేసేదానా

ఆపన్నులకు హస్తం అందించే ప్రేమమయి

నీతో ఉన్నవారి సంతోషం అయ్యావే

అందంలో కుందనపుబొమ్మ

చదువులో విపంచివి

సాహస విహార ప్రేమికా

ఎన్నో ఆశల స్నేహ మాలికవే బంగారమా...

చేజారిన హృదయం

నా గుండెల్లో అలజడిరేపి

కొత్త రంగులలోకం చూపి

నేను ఎరుగని ఆప్యాయతను చూపి

నన్ను నన్ను ల మర్చి

నా జీవితంలో ఉషోదయం తెచ్చి

నన్ను ఒంటరిని చేసి వెళ్ళవా

నువ్వు లేని ప్రేమ నాకేల ఓ ప్రాణమా

నువ్వు లేని ఎడబాటే నాలో తడబాటే అయిందే